Κλινική εικόνα του σακχαρώδη διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και από διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, των λιπιδίων και των πρωτεϊνών, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη.

Κλινική εικόνα του σακχαρώδη διαβήτη

Στα αρχικά στάδια της νόσου συνήθως δεν εμφανίζονται καθόλου συμπτώματα και μάλιστα μπορεί ακόμη και για χρόνια μετά την εκδήλωση της νόσου ένας ασθενής να μην έχει αντιληφθεί ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη.

Τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου, όταν αυτή χρονίζει είναι:

• Πολυουρία. Η αυξημένη περιεκτικότητα του αίματος σε γλυκόζη αυξάνει την απέκκριση της στα ούρα, που γίνονται πυκνά σε γλυκόζη (γλυκοζουρία). Για να αραιωθούν τα πυκνά σε γλυκόζη ούρα φεύγει νερό από το αίμα. Έτσι, το άτομο αποβάλλει πολλά ούρα.
• Πολυδιψία. Ο οργανισμός προσπαθεί να αναπληρώσει την απώλεια νερού από τα ούρα πίνοντας περισσότερο νερό. Παρόλα αυτά, συχνά αφυδατώνεται.
• Πολυφαγία. Η οποία όμως συνοδεύεται από απώλεια και όχι από αύξηση βάρους, εξαιτίας της ανικανότητας των κυττάρων να προσλάβουν γλυκόζη.
• Συχνή εξάντληση. Ο οργανισμός αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ως ενεργειακή
• πηγή τις πρωτεΐνες και το λιπώδη ιστό ακόμα και χωρίς ιδιαίτερη σωματική δραστηριότητα, επίσης εξαιτίας της ανικανότητας των κυττάρων να προσλάβουν γλυκόζη.
• Κνησμός. Το αίμα, με αυξημένη περιεκτικότητα σε γλυκόζη, γίνεται άριστο θρεπτικό υλικό για ανάπτυξη πολλών μικροβίων και μυκήτων, οπότε εμφανίζονται δερματικές λοιμώξεις,  που προκαλούν φαγούρα. Ακόμα από τον ερεθισμό των νεύρων από τη γλυκόζη προκαλείται φαγούρα.   
• Δυσκολία επούλωσης των πληγών. Στα μικρά αγγεία αναπτύσσονται βλάβες που  δυσχεραίνουν τη λειτουργία τους, ενώ η παρουσία της γλυκόζης ευνοεί την ανάπτυξη των μικροοργανισμών. Οι βλάβες των μικρών και των μεγαλύτερων αγγείων των άκρων μπορεί να οδηγήσουν σε νέκρωση των ακραίων τμημάτων (δάκτυλα, άκρο πόδι).